De dagen rijgen zich tot weken aaneen, verworden maanden die ineens jaren zijn geworden. Drie jaar woon ik hier ondertussen, in dit huis dat nu toch al 15 procent is afbetaald. De verwarming snort, de radio speelt en de kat ligt rustig te snoezen op haar dekentje. Gelukkige mensen hebben zelden veel te vertellen, ze zijn te druk bezig met tevreden naar hun leven te kijken. Of ze lopen hun keuken binnen en merken op dat die eigenlijk dringend een schilderbeurt nodig heeft, op zijn minst. Er is een kastdeurtje dat nog altijd scheef hangt en het raam moet gelapt zegt mijn lief. En hij heeft gelijk, voor de zoveelste keer. Voor mijn nieuwjaar heb ik een nieuw gasfornuis gevraagd, het oude is kapot en versleten.

Is zo’n huis eigenlijk ooit af, vraag ik me af? Overal waar je kijkt is er wel iets dat veranderd, verbeterd en onder handen genomen moet worden. De ramen en de deuren, zonnepanelen, een nieuwe ketel. Een behoorlijke badkamer en parket op de vloer. Ik zou ergens een klein fortuintje moeten vinden, een paar tienduizend euro is genoeg. Of euromillions winnen en dan zo rijk zijn dat ik het aantal nullen dat op mijn rekening staat niet meer kan tellen. Dan kan ik een romantische wintertuin laten bouwen die volledig ecologisch onverantwoord is.

Maar voorlopig moet ik zonder een overvloed aan centen stellen, dus het blijft behelpen. Mijn schoonmoeder overlaadt met ouderwets vintage servies en glazen waar ik blij mee ben. In de kringloopwinkel duikel ik een tapijt op van 100% wol. Het heet blijkbaar ‘Cleopatra’ en het kost 25 euro. De poes is blij en zet er enthousiast haar klauwen in. De boeken die ik – onvermijdelijk maar waar – ook kocht in de kringloop prop ik bij op de stapel. Niet dat ik op dit moment veel aan lezen toe kom, maar stel dat ik binnenkort nog eens tijd heb dan moet een mens toch wat te kiezen hebben, niet waar?

Het gras is te lang en de rest van de tuin is een halfbevroren slagveld van uitgebloeide planten en gewassen en andere overblijfsels van de rijke zomer. Ergens vroeg in het voorjaar zal ik weer met goede moed beginnen met spitten en zaaien in de hoop smakelijke groenten aan de aarde te ontworstelen. Maar de komende weken houd ik de ramen en de deuren dicht en zet ik de thermostaat nog een graadje hoger. Ik drink thee en ik maak soep en de kat blijft ’s avonds binnen. ’s Morgens kijken we samen naar de aangevroren daken van de straat. Ik zet koffie en de kat gaat plassen.