De nieuwe werkweek begint, de eerste dag daarvan verloopt verrassend routineus. Mails lezen en beantwoorden, taken afwerken, telefonisch overleg met collega’s, een briefing schrijven en doorsturen. Er gebeurt niets nieuws. Ik blijf binnen, ik maak eten, ik raffel een lesje yoga af, ik ruim op en om de één of andere reden ben ik om 10h ’s avonds plots doodmoe en rijp voor bed.

We proberen ons voorzichtig voor te stellen hoe de wereld er hierna zal uitzien. Niemand die het echt weet al worden er al met veel stelligheid doem- en andere scenario’s in kranten en tijdschriften gepubliceerd. Rechtse rakkers en bepaalde ondernemerstypes willen zo snel mogelijk terug normaal doen. Hard werken zodat de economie terug op toerental komt. De brutaalste willen daarvoor gerust wat mensenlevens in de weegschaal leggen, zolang het maar niet dat van hen is. Voor wie zich daardoor geschoffeerd voelt: we noemen dit ook wel ‘discussiëren zonder taboes’. De remedie mag niet erger zijn dan de ziekte. De remedie in deze is dat we economie nog wat langer op een lager pitje laten draaien, in de hoop dat we minder sterfgevallen hebben.

Andere denkers en allesweters waarschuwen voor een dystopisch 1984 verhaal met een overheid die de bewegingen en de lichaamstemperatuur van haar burgers nauwkeurig in kaart brengt, opvolgt en bestraft. Daar hadden we deze crisis niet voor nodig. We slaan zelf al massaal onze verplaatsingen en sportieve prestaties op in apps als Waze, Google Maps en Strava. Onze kinderlijke naïviteit over wat er met die data gebeurt is soms aandoenlijk en het zal aan slimme en sterke beleidsmakers zijn om strikt te reguleren op welke manier die inzichten over ons gedrag verhandeld mag worden. Op dit moment is het sowieso een Wild West verhaal.

Saturnus is de god van tijd die zijn eigen kinderen op at. In de astrologie staat deze planeet voor strengheid en gehoorzaamheid aan maatschappelijke regels, aan starheid van denken en aan vasthouden aan ideologieën en geloofssystemen. Van conformering en onderwerping aan maatschappelijke structuren. De eenzame planeet reist traag rond de zon, onverstoorbaar en ontdoet ons ondertussen van alles wat niet tot de essentie behoort. We worden teruggeworpen op onszelf, we worden geconfronteerd met onze diepste angsten en blijven daar soms in steken. Als heremieten en heiligen op een pilaar isoleren we onszelf van de wereld, we staan stil en gaan naar binnen. Tijd is bijzaak en valt niet meer te meten. De blik wordt scherper, de focus helder, het inzicht groter, de wilskracht van ijzer en de doelgerichtheid gebald.

Het is wachten op de flits van Uranus die alles wild en ongeremd in beweging zet.

Ik weet niet in welk teken Saturnus staat op dit moment en ik wil er ook geen betekenis aan geven. Achteraf hebben we altijd alles op voorhand voorspeld. Nochtans is het de moeite om de archetypes die beschreven worden in de astrologie te bestuderen en te zien hoe ze in elk van ons in meerdere of mindere mate spelen. Net zoals je de bijbel moet lezen, niet omdat je in God of Jezus moet geloven, wel om te leren hoe in alle parabels en verhalen de menselijke natuur beschreven wordt en hoe onveranderlijk die lijkt te zijn.