Met mijn man gaat het goed. Straks begint hij met zijn eerste online Russische les. De komende weken zal hij elke dinsdagmorgen tussen tien en twaalf woordjes en zinnetjes leren. Mijn naam is. Aangename kennismaking. Goedemorgen.

Ooit moet het er van komen, dat reisje naar Odessa en uiteindelijk ook die grote reis met Trans-Siberische Express. Het is wel zo handig dan dat je in het Russisch kunt vragen hoe laat het is en of de fiets nu voor of achter de boom staat. Ik ben op dit moment vooral benieuwd naar het effect op zijn brein en zijn lijf. Voorlopig is het voor hem nog niet zo evident om zich een paar uur na elkaar te concentreren. Zijn lichaam en zijn hoofd moeten nog bekomen van die aanslag die hem zo onverhoeds trof, nu net geen drie maanden geleden. Ik stel me voor hoe zijn hersenen opnieuw een evenwicht moeten vinden nu ze terug al die plaats hebben.

Van elke verandering in waarneming, gedrag en gevoel vragen we ons af of dat nu te wijten is aan die tumor. Of tegenwoordig: de afwezigheid ervan.

De lente kriebelt en hij wil graag fietsen. De ritjes op de hometrainer gaan goed, al blijven ze beperkt tot een kwartier of twintig minuten. Uiteindelijk zijn we overgeleverd aan de grillen van het vlees. We worden geregeerd door de onzichtbare processen die zich afspelen aan onze binnenkant. Het stromen van ons bloed, het pompen van ons hart, de onkenbare manier waarop wat wij eten omgezet wordt in energie, warmte en een voldaan gevoel. Ons groeien, krimpen, verrimpelen. Hoe onze cellen zich hernieuwen elke zeven jaar, zodat we werkelijk de rivier zijn die altijd stroomt en toch steeds dezelfde blijft.

We vallen, we breken en worden op de één of andere manier terug heel. We verzetten ons tegen schimmels, bacillen, parasieten, microben, virussen, lintwormen, bacteriën, fijn stof, pollen en stuifmeel, asbestdeeltjes en andere vunzigheid. Dag en nacht, van zodra we bestaan tot we uitdoven, is deze fijnmazige machinerie aan het werk om ons overeind te houden. Af en toe sputteren we, worden we moe en ziek.

Maar goed. Nu gaat het dus goed met mijn man. Hij wankelt niet langer op zijn benen, de suizingen in zijn oren zijn verdwenen, zijn hoofdpijn is weg en ook zijn nek doet niet langer zeer. Hij is door het oogje van een naald gekropen en is er langs de andere kant terug uitgekomen met een hoofd waar een luikje in zit.

Na de verbouwingen in zijn kop beginnen we volgende week met de verbouwingen in ons huis. Een nieuwe badkamer, met chique tegels tegen de muur en inloopdouche waarin je kunt gaan joggen. Een nieuwe ketel, een nieuwe vloer, een nieuwe trap, een nieuwe zolder. Een nieuw leven, een nieuw begin, een nieuwe lente, een nieuw seizoen.

De kat kijkt verlangend uit raam, net zoals wij allemaal. Van achter glas ziet het er allemaal heerlijk uit, maar de bomen dragen nog geen blad en voor de bijen valt er nog niets te zoemen.