In de voormiddag ga ik naar mijn moeder. Ze is pas verhuisd naar haar nieuwe appartement en kan nog wat hulp gebruiken om geïnstalleerd te geraken. Een primaire behoefte – die van een werkende WiFi – moet eerst aangepakt worden. Uiteindelijk blijkt een van de kabeltjes niet ingeplugd en dan is het euvel verholpen.

Daarna is het de beurt aan de kelder en de garage. Proper maken, herschikken, keukenspullen en andere levensnoodzakelijkheden van beneden naar boven brengen. Verhuizen is altijd een hels karwei, zelfs al schakel je een verhuisfirma in. Bovendien heeft mijn moeder meer dan 40 jaar in het huis gewoond waar mijn zussen en ik ook opgroeiden en dat resulteert natuurlijk ook in een overvloedige verzameling aan allerhande gerei. Ze probeert me nog op te zadelen met een paar mosselpotten, maar ik bedank.

Op de terugrit kom ik terecht in een regenbui en ik maak me de bedenking dat ik blij ben dat de zomer hier voorlopig niet tropisch warm is. Af en toe een regenbui spoelt ook de zorgen weg.

In de namiddag ben ik opnieuw moe en krijg ik last van buikpijn. Wellicht was al dat gezeul in combinatie met een blaasontsteking niet het beste idee, maar op de een of andere manier overschat een mens altijd het eigen kunnen. Ik slaap en daarna zet ik terug Wimbledon op. Net op tijd om de driesetter te zien tussen Jabeur en Sabalenka. Ik ben blij dat Jabeur uiteindelijk wint, het zag er even slecht uit voor haar. Ach, het eeuwige verhaal van de underdog die het establishment komt uitdagen en daarvoor op de onvoorwaardelijke aanmoedigingen van het publiek kan rekenen. Toch voor een tijdje.

Daarna stuit ik op Canvas op een documentaire over de Roemeense revolutie van december 1989. Centrale vraag is wie er baat had bij de snelle liquidatie van de Ceausescu’s, op die koude Kerstdag. Het blijft nog altijd een luguber schouwspel, het schijnproces tegen die twee dictators en hun executie die bijna live op de televisie werd uitgezonden. Wat ik me vooral nog herinner uit die periode zijn de beelden die ons enkele maanden later bereikten, van de wantoestanden in de Roemeense weeshuizen. Kinderen die gedumpt en verwaarloosd werden, het resultaat van de strenge geboortepolitiek onder impuls van Ceausescu.

Het blijft verbazingwekkend wat we elkaar als mens kunnen aandoen.