Het sneeuwde zachtjes toen we naar het museum reden, mijn man en ik. In het centrum van de stad was de eerste van een reeks koopjeszondagen aan de gang. Het is rustig in de grote zalen, en we nemen de tijd om de provocatieve schilderijen van Jan Van Imschoot tot ons te nemen. Het is stil, enkel de vloer kraakt onder onze voeten. Aan het begin worden we door middel van een sticker gewaarschuwd: er staan ons beelden te wachten die met seks en geweld te maken hebben. Alsof we niet al murw geslagen zijn door de beelden uit Gaza of Oekraïne. Ik herinner me het ijzingwekkende beeld van een moeder die samen met haar kleuter naar haar einde werd gestuurd in de woestijn. We zijn onuitputtelijk inventief als het er op aankomt gruwelijke manieren te verzinnen om de ander de duivel aan te doen. De realiteit overtreft steeds weer de fictie.

Het ergste dat ik zie is een vrouw met een afgesneden borst. Denk ik. Er zijn ook Thaise mannen met borsten. Of Thaise vrouwen met een piemel, het is maar hoe je het bekijkt. Uiteindelijk zie je een consistent oeuvre, vakmanschap, een gedegen kennis van eeuwen schilderkunst die achter ons ligt. Interpretaties van Vermeer, Delvaux, Caravaggio. Er blijkt ook nog een andere tentoonstelling te lopen, in het kader van Europalia. Georgië is dit jaar het land dat in de kijker wordt gezet, ik hoop er ooit toch eens heen te kunnen reizen. Karlo Kacharava mag de honneurs waarnemen, onder de titel ‘Sentimental Traveller’. Zijn stijl is wisselend: de ene keer kleurrijk en monumentaal, de andere keer ingetogen en naïef. Soms zelfs neigend naar art brut. Het is een fijne kennismaking met een onbekende kunstenaar die op de één of andere manier veel te vroeg aan zijn einde is gekomen. In de shop koop ik nog een boekje over de geschiedenis van Georgië. Niet dat ik de komende weken tijd zal hebben om het te lezen, er ligt werk op de plank. En die verdomde Logica, die ik maar niet onder de knie lijk te krijgen.

Ooit toonde ik mijn man de vele honderden boeken die ik op een e-reader had staan. Hij rekende mij fijntjes uit dat ik die nooit van mijn hele leven zou kunnen uitlezen. Toch blijf ik boeken kopen, gewoon om ze bij mij te kunnen hebben. Elk boek is een belofte, al weet je nooit waarop.