De migraine waar ik nu al 2 dagen mee bezig ben bezorgt me niet enkel een snijdende hoofdpijn, hij gaat deze keer ook gepaard met een schelle fluittoon die tegen mijn schedel weerkaatst. Ik probeer bij te houden wanneer ik nu weer een Dafalgan Forte heb geslikt en probeer de tussenliggende uren te overbruggen door een slaapje.

Op Facebook laat een onafhankelijk boekhandelaar vallen dat Ghosteen hem doet denken aan een album van Enya. Dat is natuurlijk geen compliment, want Enya dat kennen we van gedateerde New Age synthesizer muziek. Ik ben blij dat er onafhankelijke boekhandelaren bestaan, het zijn de curatoren van de goede smaak. Zij weten wel wat waarachtige literatuur is en welke kookboeken je wel of niet op je salontafel kunt leggen. Het liefst laten ze journalisten weten welke succesvolle vrouwelijke auteurs er uit hun winkels geweerd worden. Bij de ene komt Hemmerechts er niet in. Een andere valt nog liever dood dan een boek van Griet Op De Beeck op een van zijn schappen te leggen. Lezers zijn als kleine kinderen, die kun je niet vertrouwen, voor je het weet leest dat van alles en nog wat!

Ghosteen dus. Het zijn de soundscapes waarin de boekhandelaar de analogie ziet met Enya. Die ijzeren logica vloert me. Nu is het geen geheim dat ik van Nick Cave houd. En ook van soundscapes eigenlijk, maar daar loop ik misschien te weinig mee te koop. Ghosteen – wat een mens er ook mag van vinden – vormt een dramatisch tweeluik met Skeleton Tree, het album dat werd opgenomen toen een van Cave’s zonen van een klif stortte en dat logischerwijs niet overleefde.

Hoe vertaal je dat immens verdriet naar een album? Door middel van falsetstemmen en dromerige, dreigende soundscapes blijkbaar. Rouw breekt je stem, je hart en lijkt bij momenten geen einde te kennen. Droefenis dreigt je eeuwige reisgenoot te worden die je op elk pad, waar dan ook ter wereld, gezelschap zal houden. Niets nieuw begint nog, alles lijkt in elkaar over te vloeien: de dagen, de nachten, de plaatsen en de seizoenen.

Volgend jaar komt Cave naar België. Al een geluk dat boekhandelaren geen concerttickets verkopen.