Volgens Goodreads heb ik dit jaar 25 boeken uitgelezen. Een mooi gemiddelde van 2 boeken per maand ongeveer. Zoals steeds concentreert mijn lees-activiteit zich rond de vakanties. Op andere tijdstippen is het vaak te druk met werk, leven, alledaagse beslommeringen en afgelopen jaar kwam er ook nog een verbouwing bij. Daarnaast werd het jaar ook getekend door het herstel van mijn man die begin dit jaar een tweede zware hersenoperatie moest doorstaan. En het einde van 2022 brengt ook voor mijn vader slecht nieuws. Hij valt langzaam maar zeker ten prooi aan het beest dat Alzheimer heet en dat is voor hem en zijn directe omgeving een zware noot om te kraken.

Terug naar de boeken.

• Het meest bijzondere boek dat ik dit jaar las is ongetwijfeld ‘Bloed en Honing’, een reis- en fotoverslag uit de Balkan. Dit blijft op dit moment de meest fascinerende regio van ons continent: kruispunt tussen Oost en West, maar ook een mengkroes van religies, volkeren, invloedssferen en conflicten. Ik kan maar hopen dat we volgende zomer nog eens een Balkanreis kunnen maken, de plannen zijn er alvast.
• 2021 is wellicht ook het jaar waarin ik fictie begon af te bouwen en langzaamaan non-fictie op de leeslijst zet. Op een bepaald moment kreeg ik het gevoel dat ik elk verhaal en thema wel eens achter de kiezen kreeg en er nog maar weinig is dat me op verhalend vlak kan verrassen.
• De fictie waar ik nog het meest van ondersteboven was afgelopen jaar: de eerste twee delen van de tetralogie ‘De Zee der Vruchtbaarheid’ van Yukio Mishima, niet in het minst door de intrigerende schrijver natuurlijk. Ik las in een ver verleden ooit al ‘Lentesneeuw’ en bestelde vorige maand de rest van de boeken. Het blijft vreemd om een soort omgekeerd ‘Mein Kampf’ te lezen (Mishima bezette in 1970 – nadat hij het laatste deel van het vierluik had ingeleverd bij zijn uitgever – een legerkazerne in Japan met zijn privémilitie en pleegde nadien op rituele wijze seppuku), maar hij is en blijft wel een begenadigd schrijver en ondertussen steek je ook nog heel wat op over Japan in de 20ste eeuw, het verschil tussen het Oosterse en Westerse rechtssysteem, het Japanse Boeddhisme en de leer van de reïncarnatie. De volgende twee delen volgen binnenkort.
• Het jaar sloot ik af met Jeanette Winterson’s 12 Bytes, een verzameling ‘essays’ over artificiële intelligentie. Het is een warrig boeltje onaffe gedachten dat voornamelijk van hak op de tak springt. Maar desondanks toch ‘food for thought’ zoals dat dan heet en een kennismaking met auteurs zoals Marvin Mintzky en Ray Kurtzweil. Daarnaast ook de obligate stukken over Ada Lovelace, Mary Shelly en Alan Turing.
• Voor volgend jaar kijk ik uit naar de essays van Susan Sonntag en Montaigne (ik ben nu op een leeftijd gekomen dat dat echt eens moet gebeuren). Mezelf opnieuw en uitgebreider verdiepen in Joan Didion. Daarnaast staat de herlezing van De Tweede Sekse van Simone de Beauvoir op het programma (hopelijk krijg ik binnenkort een exemplaar te pakken) en wil ik ook graag Olivia Laing lezen. Want als ik 1 ding moet concluderen is het wel dat ik in 2021 veel te weinig vrouwen las.